Jałowa martwica kości jest chorobą polegającą na obumieraniu tkanki kostnej bez udziału drobnoustrojów. Występuje ona najczęściej w nasadach rosnących kości u dzieci i młodzieży, jakkolwiek spotykana jest także u osób dorosłych.
W piśmiennictwie medycznym opisano przeszło 40 lokalizacji ale ich wspólną cechą jest podobny, długotrwały przebieg oraz podobny obraz histologiczny. Jako przyczynę choroby przyjmuje się zaburzenie regionalnego ukrwienia tkanki kostnej.
Do najczęstszych umiejscowień choroby należą: głowa kości udowej (Choroba Maydl-Legg-Calve-Waldenstrom-Perthesa), guzowatość kości piszczelowej (choroba Osgood-Schlattera), guz piętowy (choroba Haglunda-Severa) oraz głowa II kości śródstopia. Zmiany chorobowe opisano także w innych kościach: kończyny górnej, kręgosłupa (choroba Scheuermanna) oraz miednicy.
Objawami choroby są dolegliwości bólowe stopniowo narastające, często ustępujące po wypoczynku, występujące z okresami zaostrzeń. Najgroźniejszą z wyżej wymienionych chorób jest choroba Perthesa, jałowa martwica głowy kości udowej powodująca często nieodwracalne zniekształcenie kostne, upośledzenie ruchomości stawu biodrowego, utykanie a w przyszłości zmiany zwyrodnieniowe. Stan ogólny chorego z martwicą jałową układu kostnego jest dobry, a dolegliwości nie mają zazwyczaj dużego nasilenia.