Skręcenia i zwichnięcia stawów są skutkiem urazów, a pojęcia te są powszechnie mylone. Możliwość przemieszczania się człowieka tak w życiu prywatnym jak i zawodowym, sport, zabawa, związane są nieodłącznie z ryzykiem urazu stawu. Mogą one dotknąć każdego, o każdej porze dnia i roku, w każdych warunkach pogodowych, w każdym miejscu. Najczęstsze urazy dotyczą stawów skokowych, kolanowych, stawów barku, nadgarstków i rąk.
Skręcenie (dystorsja, łac. distorsio) w porównaniu ze zwichnięciem jest urazem bardziej powierzchownym, łagodnym i powodującym mniejsze uszkodzenia organizmu. Zasadniczą różnicą jest wielkość przemieszczenia kości tworzących staw względem siebie.
Zwichnięciem określamy pełne przemieszczenie się tych elementów, podwichnięciem - przemieszczenie częściowe i skręceniem - gdy elementy stawu powracają do prawidłowego ustawienia. W obu sytuacjach uszkodzeniu ulegają struktury miękkie stawu przy czym zwichniecie powoduje nieporównywalnie większe szkody. Obrażenia dotyczą aparatu torebkowo więzadłowego oraz wewnętrznych struktur anatomicznych stawu (chrząstka stawowa, więzadła wewnętrzne stawu, łękotki). Ciężkiemu urazowi stawu o typie zwichnięcia może towarzyszyć także złamanie śródstawowe co powszechnie uznawane jest za najcięższy uraz stawu - złamanie ze zwichnięciem.
Nieleczone skręcenie stawu może doprowadzić do wygojenia się torebki i więzadeł z wydłużeniem, rozluźnieniem, co prowadzi do powstania tendencji do następnych skręceń a nawet niestabilności stawu.
Zwichnięcie i złamania śródstawowe z reguły są natychmiast leczone w szpitalu, a niektóre uszkodzenia towarzyszące jak np. ukrwienia czy unerwienia kończyny, mogą znacznie pogarszać prognozę co do pełnego wyleczenia, jak też stwarzać zagrożenie dalszymi, odległymi powikłaniami.